انجمن‌ها

Remote procedure call پروتکلی است که يک برنامه می تواند با استفاده از آن درخواست سرويسی را از برنامه موجود بر روی کامپيوتر ديگر در شبکه داشته باشد.
RPC ، تسهيلات و امکانات لازم در خصوص ارتباط بين برنامه ها را فراهم می نمايد . برنامه هائی که از RPC استفاده می نمايند ضرورتی به آگاهی از پروتکل های شبکه که ارتباطات را حمايت می نمايند ، نخواهند داشت. در RPC ، برنامه درخواست کننده سرويس گيرنده(Client) بوده و برنامه ارائه دهنده سرويس ، سرويس دهنده (Server) می باشد .

اشتباه مايکروسافت در رابطه با پياده سازی RPC چيست؟ در بخشی از RPC شکافی وجود دارد که در ارتباط با پيام های مبادله شده از طريق TCP/IP می باشد. علت بروز مشکل ،عدم برخورد مناسب با پيام های ناقص است. مشکل فوق، باعث تاثيرات خاصی در ارتباط با اينترفيس DCOM شده و زمينه گوش دادن به پورت 135 مربوط به TCP/IP ، فراهم می گردد . امکان دستيابی از طريق پورت های 139 ، 445 و 593 نيز وجود خواهد داشت. با ارسال يک پيام ناقص RPC ، يک مهاجم می تواند باعث بروز اشکال در سرويس دهی توسط سرويس RPC بر روی يک ماشين گردد. در سابق، این مشکل یکی از حفره های امنیتی Windows بود که در یکی از سرویس پک (Service Pack) های ویندوز رفع گردید.

RPC مخفف Remote Procedure Call به معنی "فراخواندن پردازه از راه دور" می‌باشد.

در واقع RPC یک ارتباط پردازش داخلی است که اجازه می‌دهد یک برنامه کامپیوتری بتواند یک زیربرنامه یا یک پردازه را در آدرس دیگری (معمولا بروی کامپیوتر دیگری در شبکه) اجرا نماید. در اصل برنامه‌نویسها کدهای خود را برای Local می‌نویسند بدون آنکه نگران کارکردن آن بصورت Remote باشند.
یک RPC با ارسال درخواست یک کلاینت به یک سرور Remote شناخته شده شروع می‌شود تا آن سرور پردازه معینی را با پارامترهای مشخص اجرا نماید. سرور به کلاینت پاسخ می‌دهد و Application یا برنامه کاربردی، پردازش را ادامه می‌دهد.

ایده RPC به سال 1967 بر می‌گردد. در دهه اخیر شرکت مایکروسافت DCE/RPC را بعنوان پایه مکانیسم‌های RPC خود پذیرفت و DCOM را در بالای آن پیاده‌سازی کرد.

DEC مخفف Distributed Computing Environment به معنی "محیط محاسبات توزیع شده" است.