در مراکز اطلاع رساني منابع و اسناد و مدارک متنوعي وجود دارد که هر کدام دارای فیلدها و کاربرگهای خاص خود می باشد. براي مثال در پايگاه کتابهاي فارسي فيلدي به نام "موضوع" وجود دارد. در پايگاه "مقاله هاي فارسي" اين فيلد موجود نيست و به جاي آن فيلد "توصيفگر" قرار دارد. يا فرض کنيد پايگاه "پايان نامه هاي فارسي" فيلدهاي خاصي مانند "استاد راهنما"، "استاد مشاور" و "رشته تحصيلي" دارد که اين فيلدها به همين نام در هيچ پايگاه ديگري وجود ندارد. حال اگر کاربري بخواهد در منابع مختلف به دنبال مطلبي جستجو کند با تعداد متعدد و متنوعي از پايگاهها و مداخل جستجوی اختصاصي روبرو شده و اين کار براي او دشوار خواهد بود. به همين دليل نياز به وجود يک سري مداخل فراگير و مشترک ميان تمام منابع حس مي شد که براي اين کار مدل دوبلين (Dublin Core) توسط متخصصين و سازمانهاي معتبر و جهاني کتابداري و اطلاع رساني طراحي و عرضه شده است.
در اين مدل، که براي استفاده کاربران نهايي (End Users) طراحي شده، سعي شده است که تعدادي فیلد برای توصیف ، جستجو و نمايش ساده و غير تخصصي اطلاعات تعريف شده و از اين پس در تمام انواع مختلف و متنوع اطلاعات قابل استفاده باشد. به همين منظور اين فیلدها به شکلي است که اطلاعات کتابشناختي تمام انواع مدارک را شامل مي شود. مدل تعديل شده اين استاندارد در سيمرغ شامل فیلدهای زير مي باشد:
براي فیلدهای فوق در هر پايگاه اطلاعاتي سیمرغ، فيلد يا ترکيبي از فيلدها متناظر و معادل مي باشد. براي مثال در مورد پايگاه "پايان نامه هاي فارسي"، فيلدهاي "استاد راهنما" و "استاد مشاور" در مدخل "ساير پديدآوران" قابل بازيابي و نمايش خواهد بود. استفاده از اين مدل، باعث خواهد شد که کاربران در هنگام جستجو در تمام مراکز اطلاع رساني و براي بازيابي منابع اطلاعاتي، تنها با يک صفحه جستجو روبرو شده و نيازي به حفظ اسامي متنوع فيلدها و مداخل و ياد گيري روش هاي مختلف جستجو نداشته باشد.