انجمن‌ها

SOAP و REST دو مکانیسم تبادل اطلاعات اینترنتی هستند. به عنوان مثال، تصور کنید که سیستم حسابداری داخلی شما داده ها را با سیستم حسابداری مشتری به اشتراک می گذارد تا عملیات صورتحساب را خودکار کند. این دو برنامه با استفاده از یک رابط برنامه نویسی برنامه (API) که قوانین ارتباط را تعریف می کند، داده ها را به اشتراک می گذارند. SOAP و REST دو رویکرد متفاوت برای طراحی API هستند. SOAP بسیار ساختار یافته است و از فرمت داده XML استفاده می کند. رویکرد REST انعطاف‌پذیرتر است و به برنامه‌ها اجازه می‌دهد تا داده‌ها را در قالب‌های مختلف مبادله کنند.

شباهت های بین SOAP و REST چیست؟

برای ایجاد اپلیکیشن ها، می توانید از زبان های برنامه نویسی، طرح ها و پلتفرم های مختلف استفاده کنید. از طرف دیگر، به اشتراک گذاری داده ها بین این فناوری های مختلف دشوار است زیرا آنها فرمت های داده متفاوتی دارند. SOAP و REST هر دو به وجود آمده اند تا این مشکل را حل کنند.

می توانید از SOAP و REST برای ایجاد API یا نقاط اتصال بین برنامه های مختلف استفاده کنید. اصطلاح "وب سرویس" و اصطلاح" API" به جای یکدیگر استفاده می شوند . با این حال، API ها دسته وسیع تری هستند. وب سرویس ها نوع خاصی از API هستند.

در اینجا شباهت های دیگری بین SOAP و REST وجود دارد:

• هر دو قوانین و استانداردهایی را برای نحوه ایجاد، پردازش و پاسخگویی به درخواست های داده از سایر برنامه ها ارائه می کنند
• هر دو از HTTP، پروتکل استاندارد اینترنت، برای تبادل اطلاعات استفاده می کنند
• هر دو از SSL/TLS برای اتصال ایمن و رمزگذاری شده پشتیبانی می کنند

شما می توانید از SOAP یا REST برای ایجاد سیستم های توزیع شده ایمن، مقیاس پذیر (قابل سنجش) و متحمل در برابر خطا استفاده کنید.

چه زمانی از SOAP و چه زمانی از REST استفاده کنیم؟

قبل از انتخاب بین SOAP و REST، باید سناریوها و الزامات کاربران API خود را در نظر بگیرید. معیارهای زیر قابل تامل است:

طراحی اپلیکیشن عمومی

برنامه های کاربردی مدرن مانند برنامه های کاربردی تلفن همراه و برنامه های کاربردی ترکیبی با استفاده از REST API بهترین عملکرد را دارند. REST مقیاس پذیری و انعطاف پذیری را برای طراحی برنامه های کاربردی با استفاده از الگوهای طراحی مدرن مانند میکروسرویس ها به شما می دهد. با این حال، اگر نیاز به یکپارچگی یا گسترش سیستم‌های قدیمی را دارید که از SOAP API استفاده می کنند، شاید بهتر باشد به استفاده از SOAP ادامه دهید.

ایمنی

APIهای عمومی الزامات امنیتی کمتری دارند و برای تعامل هر کسی با آنها نیاز به انعطاف بیشتری دارند. بنابراین، REST هنگام ایجاد APIهای عمومی انتخاب بهتری است. در مقابل، برخی از APIهای ویژه مرتبط با الزامات داخلی سازمانی (مانند گزارش داده‌ها برای بررسی انطباق با اهداف سازمان) ممکن است از اقدامات امنیتی سخت‌گیرانه‌تر WS-Security SOAP بهره ببرند.

انطباق با  ACID (Atomicity, Consistency, Isolation and Durability)

آیا کاربران API شما نیاز به سختگیری در ثبات و یکپارچگی داده در یک سری از تراکنش ها دارند؟ برای مثال، تراکنش‌های مالی به مجموعه کاملی از به‌روزرسانی‌های داده‌ها نیاز دارند، که حتی اگر یکی از به‌روزرسانی‌ها ناموفق باشد تراکنش ناموفق خواهد بود.

SOAP دارای انطباق درونی در حوزه های تجزیه ناپذیری، سازگاری، جداسازی و استقامت (ACID) است. SOAP ممکن است برای الزامات یکپارچگی داده بالا مناسب تر باشد. در این مورد، API های REST ممکن است به ماژول های اضافی برای اعمال وضعیت در سطح سرور یا سطح پایگاه داده نیاز داشته باشند.

SOAP API و REST API چگونه کار می کنند؟

SOAP یک فناوری قدیمی است که نیاز به قرارداد دقیق برای ارتباط بین سیستم ها دارد. برای تطبیق این فناوری با استانداردهای  وب سرویسهای جدید در طول زمان  تغییرات تکنولوژیکی به آن اضافه می شوند، اما منجر به هزینه سربار می شوند. توسعه REST پس از توسعه SOAP صورت گرفت و بنابراین ذاتا بسیاری از کاستی های آن را برطرف می کند. به خدمات وب REST، خدمات وب RESTful نیز گفته می شود .

API های SOAP

SOAP پروتکلی است که قوانین ارتباطی سختگیرانه ای را تعریف می کند. استانداردهای مرتبط زیادی دارد که هر جنبه ای از تبادل داده را کنترل می کند. به عنوان مثال، در اینجا برخی از استانداردهایی که SOAP استفاده می کند آورده شده است:

• امنیت وب سرویس (WS-Security) اقدامات امنیتی مانند استفاده از شناسه های منحصر به فرد به نام توکن ها را تعریف می کند.
• آدرس دهی وب سرویس (WS-Addressing) مستلزم آن است که اطلاعات مسیریابی به عنوان فراداده گنجانده شود
• پیام رسانی قابل اعتماد بین سرویس های وب (WS-ReliableMessaging) مدیریت خطا در پیام های SOAP را استاندارد می کند.
• زبان توصیف وب سرویس (WSDL) دامنه و عملکرد سرویس‌های وب مبتنی بر SOAP را توصیف می‌کند.

وقتی درخواستی را به SOAP API ارسال می‌کنید، باید درخواست HTTP را در یک پاکت SOAP قرار دهید . این یک ساختار داده است که محتوای اصلی HTTP  را بر اساس الزامات یک درخواست SOAP تغییر می دهد. به دلیل وجود این پاکت، می‌توانید درخواست‌هایی را به وب سرویسهای SOAP که از پروتکل‌های انتقال دیگر، مانند TCP یا پروتکل پیام کنترل اینترنت (ICMP) استفاده می کنند ارسال کنید. با این حال، API های SOAP و سرویس های وب SOAP، همیشه در پاسخ های خود، متنهای XML را برمی گردانند.

REST APIها

REST یک رویکرد طراحی نرم افزاری است که شش شرط را بر نحوه عملکرد API ها تحمیل می کند. API های REST به شش اصل زیر پایبند هستند:

1. معماری کلاینت-سرور . فرستنده و گیرنده از نظر فناوری، پلتفرم، زبان برنامه نویسی و غیره مستقل از یکدیگر هستند.
2. چند لایه. یک سرور می تواند چندین لایه واسطه ای داشته باشد که برای تکمیل درخواست های مشتری با هم کار می کنند ، اما این لایه ها برای مشتری قابل مشاهده نیستند.
3. رابط یکپارچه.  API داده ها را در قالب استاندارد کامل و کاملاً قابل استفاده برمی گرداند.
4. مستقل از وضعیت (stateless). API هر درخواست جدید را مستقل از درخواست های قبلی پردازش می کند.
5. قابلیت دریافت و ذخیره سازی. همه پاسخ‌های API قابل ذخیره سازی هستند.
6. کد براساس تقاضا . در صورت لزوم پاسخ API می تواند شامل یک قطعه کد باشد.

می توانید درخواست های REST را با استفاده از افعال HTTP مانند GET و POST ارسال کنید . پاسخ API REST معمولاً در قالب JSON است اما می تواند در قالبهای دیگری نیز باشد.

تفاوت های کلیدی: SOAP در مقابل REST

SOAP یک پروتکل است ، در حالی که REST یک روش طراحی است. این منجر به تفاوت معنی داری در نحوه رفتار API های SOAP و REST API می شود.

طراحی

API های SOAP توابع یا عملیات را نشان می دهند، در حالی که API های REST مبتنی بر داده هستند. به عنوان مثال، فرض کنید اپلیکیشنی دارید که حاوی داده‌های کارمند است بطوری که سایر برنامه‌ها می‌توانند آن را ویرایش کنند. SOAP API مرتبط به اپلیکیشن می تواند تابعی به نام CreateEmployee را برای ایجاد یک کارمند جدید ارائه کند. به این ترتیب، برای ایجاد یک کارمند، باید در هنگام ارسال درخواست، نام این تابع را در پیام SOAP ذکر کنید.

در حالی که  REST API مرتبط با اپلیکیشن می‌تواند یک URL به نام employees/ را ارائه کند. حال یک درخواست POST به این URL، یک رکورد جدید کارمند ایجاد می‌کند.

انعطاف پذیری

SOAP API ها رابط های سفت و سختی هستند و فقط اجازه می دهند پیام های XML بین برنامه ها ارسال شوند. سرور برنامه همچنین باید وضعیت هر مشتری را حفظ کند. این بدان معنی است که هنگام پردازش یک سفارش جدید باید تمام سفارشات قبلی را به خاطر داشته باشد.

REST انعطاف پذیرتر است و به برنامه های کاربردی اجازه می دهد تا داده ها را به عنوان متن ساده ، HTML ، XML و JSON منتقل کنند. REST همچنین مستقل از وضعیت است ، بنابراین REST API هر درخواست جدید را به طور مستقل از درخواست های قبلی پردازش می کند.

عملکرد

پیام‌های SOAP بزرگ‌تر و پیچیده‌تر هستند، که ارسال و پردازش آنها را کندتر می‌کند. این می تواند زمان بارگذاری صفحات را افزایش دهد.

به دلیل اندازه پیام کوچکتر REST سریعتر و کارآمدتر از SOAP است. پاسخ های REST نیز قابل ذخیره است ، بنابراین سرور می تواند داده های با دسترسی مکرر را در حافظه نهان ذخیره کند تا زمان بارگیری صفحات هرچه کمتر شود.

مقیاس پذیری

SOAP برای ذخیره حالت بین درخواست ها به برنامه های کاربردی نیاز دارد ، که باعث افزایش نیاز به پهنای باند و حافظه می شود. در نتیجه ، باعث می شود برنامه ها گران و از نظر تغییر مقیاس چالش برانگیز شوند.

بر خلاف SOAP ، REST امکان طراحی مستقل از وضعیت و چند لایه را فراهم می کند و آن را مقیاس پذیرتر می کند. به عنوان مثال، یک سرور اپلیکیشن می تواند درخواست را به سرورهای دیگر ارسال کند یا به یک واسطه (مانند یک شبکه تحویل محتوا) اجازه پردازش آن را بدهد.

ایمنی

SOAP برای کار با HTTPS به یک لایه اضافی از امنیت خدمات وب (WS-Security) نیاز دارد. (WS-Security) از محتوایی را به Header اضافه می‌کند تا اطمینان حاصل کند که فقط فرآیند تعیین شده در سرور،  پیام‌های SOAP را می‌خواند. این امر سربار ارتباط را افزایش می دهد و بر عملکرد سیستم تأثیر منفی می گذارد.

REST از HTTPS بدون هرگونه سربار اضافی پشتیبانی می کند.

قابلیت اطمینان

SOAP دارای منطق رسیدگی به خطاست و قابلیت اطمینان بیشتری را در اختیار دارد. از طرف دیگر REST تنها کاری که می کند این است که شما را ملزم می کند در صورت عدم موفقیت اتصال ، دوباره امتحان کنید ولذا کمتر قابل اطمینان است.

خلاصه ای از تفاوتهای SOAP و REST